Son Perdede Bir Akşam

Yine akşam oldu

Yavaş yavaş ilerliyorum.

Yılların verdiği yorgunluk, kaplamış tüm benliğimi,

Yaşlı fakirhaneme gidiyorum.

Ne kadar çabuk geçti

Evde hanım yine her zamanki gibi

Bir yandan çorap örerken, bir yandan da ocağı gözlüyordur yine

Sıcak çorbanın kokusunu duyar gibi oluyorum.

Epeycede acıkmış gibiyim.

Herkes bir tarafa gitmiş

Oturacağız yine sofraya iki kişi

Hafifçe göründü gibi bizim yaşlı fakirhane

Doğanın bütün darbelerine rağmen, hala sapasağlam dimdik ayakta.

Bahçenin kapısını gıcırtırken,

Evinde kapısı yavaş yavaş açıldı,

Güleç yüzlü hayat arkadaşım hoş geldin diyor.

Yine her zamanki gibi.

                                                  Yılmaz Temiz

                                                  13-09-1994